ایگو چیست؟ و تعریف رایج کلمه ایگو در میان مردم چیست؟
کلمه ایگو در لاتین به معنای من هست.
حتما همهی شما این سری جملات مثل من رفتم ، من تصمیم گرفتم ، من عاشقش شدم و …. رو خیلی شنیدید و استفاده کردید.
این من همان ایگوی شماست.
همان منی که تصمیم میگیرد!
تعریف ایگو امروزه بین مردم این است که افرادی که خود مهم پندار هستند ایگو دارند اما
مفهوم آن پیچیدهست چون در واقع از چند ساختار تشکیل شده و همهی انسانها
ایگو دارند نه اینکه فقط عدهای که مغرور و خودپسند هستند دچار آن شدهاند.
همهی ما در بخش ایگو زندگی میکنیم اما تفاوت اینجاست که عدهای با تمرین و تغییر توانستهاند در ایگوی مثبت حضور داشته باشند.
آیا ایگو منحصر به فرد است؟
ایگو یعنی هویت شما ، یعنی چیزی که هستید.
تعریف از ان برای هر فرد متفاوت است چون هر فرد آنطور که خودش رو میشناسد و تعریف و شناختی که از خود دارد برمیگردد.
پس با این تعریف یعنی هر فرد برای خودش ایگو و دنیایی میسازد و در آن زندگی میکند.
ایگو، من و هویتی هست که فرد برای خودش ساخته و شامل باورها ، شخصیت ،
تواناییهای خودش هست که مثبت یا منفی بودن این باورها در ساخت دنیای بیرون آن شخص تاثیر دارد.
ایگو در عرفان یعنی: فاصله میان چیزی که تو واقعا هستی تا اون چیزی که فکر میکنی هستی.
تعریف رایج کلمه ایگو در میان مردم چیست؟
ایگو در میان عموم افراد جامعه به معنای عزت نفس یا خود مهم پنداری است؛
مردم به کسانی که بیش از حد به خودشان فکر می کنند می گویند که ایگوی بزرگی دارد!
یا فردی که خودش را مهم تر و بهتر از دیگران می داند را ایگومانیاک می گویند.
ایگومانیاک به معنای خودخواهی یا خودمحوری است!
روش تشخیص سالم بودن یا سالم نبودن ایگو
اگر برایتان سوال است که آیا می توان ایگوی سالم را از ایگوی غیر سالم تشخیص داد،
باید بگوییم بله! تشخیص ایگوی سالم از غیر سالم در روان شناسی ایگو کاملا ممکن است!
فردی که ایگوی سالم داشته باشد، درک درستی از خود بر مبنای واقعیت دارد
اما بالعکس فردی که ایگوی ناسالم دارد، درگیر دیدگاهی غیرواقع بینانه از خود بوده و
خود را بهتر یا بدتر از آنچه واقعا هست، می بیند؛ یعنی؟ فرد ممکن است دچار خودشیفتگی یا افسردگی شود.
فردی که ایگوی سالم دارد، چه؟ این فرد روحیه و انگیزه بالایی دارد،
ادراک درستی از موفقیت ها و توانایی هایش دارد و در مقابل چالش های زندگی آماده هستند.
احترام به حقوق دیگران، همدلی با آن ها و احترام به نظرات آن ها از دیگر ویژگی های افراد با ایگوی سالم است.
ایگو در کودکی یا در اثر تجربه رویدادهای آسیب زا می تواند دچار آسیب یا ضعف شود؛
روان درمانی به تقویت ایگو و کاهش مشکلات مرتبط با ایگو کمک می کند.
آیا ایگو غیر قابل اعتماد و خود شیفته است؟
معمولا اصطلاح ایگو با خودبینی همراه می شود؛ از این اصطلاح برای توصیف فردی که فکر می کند از دیگران بهتر است،
استفاده می شود. البته این توصیف کاملی از آن نیست!
لازم است بدانید عزت نفس مثبت و منفی به شکل گیری ایگو کمک می کند؛
عزت نفس مثبت از باورهای مثبت ما به خود و عزت نفس منفی از باورهای منفی ما به خودمان به دست می آید.
احساس منفی در مورد خود به عزت نفس آسیب می زند و باعث ناامنی، بی ارزشی و بی کفایتی می شود.
تعریف رایج ایگو در میان مردم چیست؟
یکی از رایجترین تعاریف برای ایگو عزت نفس یا خود مهم پنداری است.
بگذارید دقیقتر توضیح دهیم تعریف رایج ایگو در میان مردم چیست.
درواقع، هنگامی که کسی بیش از حد به خودش فکر میکند، میتوانیم بگوییم که او ایگویی بزرگ دارد.
کسی که خود را بهتر و مهمتر از دیگران میداند، اصطلاحا ایگومانیاک یا خودخواه و خودمحور نامیده شود.
روانشناسی ایگو چیست و دوگانگی چه معنایی دارد؟
ایگو پرده ای میان چیزی است که فکر می کنید هستید و آن چه در واقعیت هستید.
شما در توهمات ذهنی خود زندگی می کنید و از این که توسط مجموعه بزرگی از داستان ها هدایت می شوید، بی اطلاعید!
با این باور که از دیگران و زندگی خود جدا هستید، ایگوی خود را خلق، و در حال حفظ آن هستید.
به عبارت دیگر، ایگوی شما بر این باور است که شما قطعا اینجا، و دیگران قطعا آنجا هستند.
شما بدن، زندگی، و شخصیتی دارید که کاملا متفاوت از دیگران است، بنابراین،
بر طبق این ، شما مانند دیگران نیستید. متفاوت هستید یا این چیزی است که به هرحال افکارتان به شما می گوید.
ایگو خودشیفته و غیرقابل اعتماد است؟
“داشتن یک ایگو” معمولا با خودبینی همراه است و اصطلاحی برای توصیف کسی است که فکر می کند بهتر از دیگران است.
با این حال این فقط بخشی از ایگو است.
درحقیقت، ممکن است عزت نفس مثبت و عزت نفس منفی داشته باشیم همیشه از این باورهای مختلف آگاه هستیم.
باورهای منفی درباره خودمان، عزت نفس منفی ما را شکل می دهند، درحالی که افکار مثبت ما تشکیل دهنده عزت نفس مثبت ما هستند
هر دوی این ها، عزت نفس منفی و مثبت، ایگوی ما را شکل می دهند.
در اغلب موارد، این دو جنبه از شخصیت ما تقریبا برابر هستند و هر کدام از نظر عاطفی یکدیگر را خنثی می کنند.
فردی که با انتقاد درونی از خودش، بر خودش بسیار سخت می گیرد،
ممکن است احساس بی ارزش بودن داشته باشد.
این احساس، احساس دردناکی است که با آن زندگی می کند و برای پنهان کردن این درد، ممکن است آن را با خودستایی بپوشاند
و تصویری از امنیت و اعتماد به نفس به وجود آورد، درحالی که با احساس ناامنی، بی ارزشی، و بی کفایتی درحال مبارزه است.
دیدگاهتان را بنویسید